Leczenie - aktualizacja.

Jak na panią, to jest bardzo dobrze - powiedziała pani doktor.

Nie noszę bandaży, nie przyklejam się do ubrań, swędzi tylko czasami. Jest w miarę ok, chociaż od kilku dni w zagłębieniach łokci ciągle straszy czerwona, błyszcząca skóra, obok lewego oka pojawił się suchy placek w podobnej kolorystyce, a powieki od środka pokryte są delikatną łuską, przypominającą plaster miodu. Możliwe, że to wina chemii na której wyrosły pomidory kupione w innym miejscu niż zazwyczaj (grzanki z mozzarellą chyba jednak nie były tego warte). Potwierdziłaby to wysypka na dekolcie, plecach i dłoniach, z jaką obudziłam się równo tydzień temu, oraz eksperymentalne zjedzenie mniejszej ilości pomidora zakończone plamami na dłoniach na drugi dzień.

Ze względu na powyższe, przez kolejny miesiąc pozostanę na dotychczasowej dawce cyklosporyny: 100 mg rano, 150 mg wieczorem. Zamiast przyjmować Clatrę - leki antyhistaminowe dwa razy dziennie, wieczorną dawkę zamieniam na Montelukast Bluefish. Ma mi to pomóc w walce z pokrzywką (która jest, swoją drogą, wymieniona w skutkach ubocznych :D). Naszym celem jest całkowite odstawienie cyklo i utrzymanie zdrowej skóry wyłącznie Clatrą i Montelukastem. 

Przekonałam się na własnej skórze jak ważne są regularne badania krwi. Jestem kłuta co najmniej raz w miesiącu; obserwacja poziomu kreatyniny i mocznika jest standardem. Dobra wiadomość: wiem, że nerki mi nie siadają. Gorsza wiadomość: przy okazji morfologii okazało się, że mam anemię. Cóż, to wyjaśniałoby moje ogólnie oklapnięcie. Dało mi to trochę do myślenia jeśli chodzi o sposób odżywiania. Teoretycznie wszystko w miarę zdrowo: domowy chleb, domowe mięso, własne warzywa. Niestety razem z nadejściem zimy z urozmaiceniem diety zrobiło się już trochę gorzej. Nie chcąc kombinować (przez powyższe zmęczenie, witamy w błędnym kole) na śniadanie jadłam kanapkę w której pojawiały się czasem śladowe ilości warzyw. Na obiad zazwyczaj zestaw: mięso-ziemniaki-warzywa. Czasami w pracy wpadało coś pomiędzy, zazwyczaj jakaś bułka czy jogurt. Na cokolwiek innego nie miałam już apetytu, lubię jeść kiedy jest zdrowo i kolorowo. Było i nadal jest mi ciężko, obstawiam że uzbierałam około 2-3 kg. Dopiero podstawienie mi wyników badań pod nos uświadomiło mi, że jedzenie wcale mnie nie cieszy tak jak jeszcze w październiku czy listopadzie, kiedy gotowałam częściej, zdrowiej i w bardziej urozmaicony sposób.

Nie chcę zamienić swojego ciała w taki śmietnik jak moja współlokatorka, żyjąca na chińskich zupkach, tostach i gotowych daniach. Zaczynam teraz, zaraz, nie od jutra. I  niech mi nikt nie mówi, że to wegetarianizm szkodzi.

Pozdrawiam, trzymajcie kciuki!

Mięsożerca, który nie może się doczekać dzisiejszych zakupów spożywczych