16 grudnia, 2012

Ryję ryjem

o podłoże ze zmęczenia.

Zbliżający się koniec roku nie oznacza dla mnie rocznych podsumowań, postanowień czy drastycznych zmian (chociaż po chwilowym zastanowieniu mogę stwierdzić, że po trochę z każdej kategorii się zbliża; przypadkiem). Koniec roku to w pewnych firmach zatrudniających studentki, okres podsumowań i rozliczeń finansowych - a co za tym idzie, wzmożonej pracy. Zwłaszcza jeżeli od podsumowań i rozliczeń jest jedna osoba. Mój dzień pracy ostatnio prawie za każdym razem wydłuża się o trzy-cztery godziny. Jeśli w ogóle wyniosę laptopa z firmy, rzadko mam ochotę uruchamiać go w domu. Spędzałabym ponad pół doby przed monitorem, fuj.
W minionym tygodniu służbowa wigilia przerodziła się w naprawdę dobrą imprezę, a impreza ta skończyła się dla mnie oczywiście szpitalem. Un-fucking-believeable, jak nie urok to pod rynnę. Zapicie piwem -nastej godziny poza domem (alternatywą była warszawska kranówa) obudziło we mnie przeczucie, że natychmiast powinnam znaleźć się we własnym łóżku. Przekonałam współbiesiadników że ja muszę i jak Kopciuszek zniknęłam z lokalu grubo przed północą. Nie zdążyłam nawet dotrzeć na autobus, a moja twarz już wyglądała jakbym spała w gnieździe wyjątkowo wkurwionych os. Pół roku temu sama przestrzegałam co w takiej sytuacji należy zrobić, jednak moja hipokryzja i - tym bardziej - poziom adrenaliny zrobiły swoje. Przeżyłam podróż do domu, spakowałam szczoteczkę do zębów i inne artykuły pierwszej potrzeby, wypiłam wapno i dopiero wtedy pozwoliłam wezwać do siebie pogotowie. W sytuacjach stresowych nie myśli się logicznie; w liceum poważnie obiłam sobie głowę o beton i zamiast od razu pokazać się u pielęgniarki szkolnej, najpierw wyszorowałam zęby w kiblu w damskiej przebieralni. Na szczęście na w-f już mnie nie wpuścili.

Kolejny raz przekonałam się, że wszyscy ratownicy to fajne chłopaki. W karetce ucięliśmy sobie miłą pogawędkę; zawsze w takich sytuacjach ociekam ironią i dystansem do siebie, nawet jeśli towarzyszą mi drgawki. Oberwałam lekami dożylnie, domięśniowo i gdyby nie zniekształcenie twarzy, nikt by nie powiedział że cokolwiek mi się stało. Kojarzycie 'Sposób na teściową' z J.Lo.? Główna bohaterka też była alergiczką i mimo że dzień przed swoim ślubem wyglądała tak:
to leżenie w łóżku jej pomogło i podczas ceremonii znów zachwycała urodą. Zaprawdę powiadam Wam, takie rzeczy dzieją się tylko w filmach. Mija trzeci dzień i dopiero teraz przestaję wyglądać jakbym poddała się botoksowi. W pracy wzbudzałam spore zainteresowanie, a do odespania mam jedną noc na plusie.


Kosztem przerwy na lunch pokopytkowałam w piątek na Centralny zbadać sytuację w szafie Hean. Niestety nie ma tam jeszcze żadnych z zapowiadanych ostatnio nowości. Na pocieszenie siła wyższa podstawiła mi pod nos pudełko ze świeżo ustawionymi mini dropsami MIYO. Mówi się, że nieszczęścia chodzą parami...


Te masła Nivei pachną jeszcze lepiej niż karmelowa wersja. W pudełeczkach dostajemy budyń malinowy i nieokreśloną słodycz, momentami przypominającą syntetyczną waniliową świeczkę. Ciężko jest mi wybrać faworyta. ;)

17 komentarzy :

  1. Straszne rzeczy. :(
    Ale jeżyk uroczy.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Fakt, do najprzyjemniejszych zdarzeń to to nie należy. Ale przyzwyczaić się można. ;)

      Jeżyk zerka podejrzliwie. Wyobraź sobie że wyciągasz rękę po lakier... widzisz jego minę?!

      Usuń
    2. Oj no już dobrze, dobrze, nie zabiorę Ci tych lakierów... :P

      Usuń
    3. Dostaniesz własne, jeśli się w końcu pojawią ;)

      Usuń
  2. Chciałam powiedzieć, że pragnę spróbować tego lip buttersa ale ni cholery nie mam czasu biegać po mieście w poszukiwaniach. Damn.
    Mówisz, że ratownicy fajni? Chyba się muszę pokręcić tu i tam ;).

    Zdrówka!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. To już lepiej pozorować omdlenie na procesji, mojego sposobu nie polecam. Zbyt ponętnie nie wyglądałam :P

      Usuń
  3. "W sytuacjach stresowych nie myśli się logicznie"
    - Retyy, skąd ja to znam^

    No właśnie, takie już są te filmy, cukierkowe i banalne. A mnie by się bardziej podobało, gdyby on ją poślubił właśnie taką jaka jest, taką lekko zniekształconą.
    Ale nie.
    Zawsze musi z dnia na dzień stać się cudowne uzdrowienie, zawsze alkoholik przestaje pić i zawsze znajdują miejsce na parkingu.

    Zdrowia mnóstwo Ci życzę :*


    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. E tam filmy.
      Dla mnie jednym z momentów kiedy czuję się najbardziej kochana, to wtedy kiedy występuję w wersji 'mięso na tatar' a R. mnie smaruje, głaszcze i odwiedza w szpitalu. Happy endu w postaci cudownego uzdrowienia nie ma, ale żyjemy obydługo i szczęśliwie :)

      Dziękuję :*

      Usuń
  4. ojejku, ała, ojejku

    no, przykro mi :/

    PS. jeżyk uroczy :)

    OdpowiedzUsuń
  5. przygodę z makijażem zaczęłam już po zrobieniu kolczyka, więc problemów nie było ;) ale teraz jakoś specjalnie na niego nie uważam. maluję, jakby go nie było. pędzlem po kolczyku, a potem przecieram chusteczką ;)

    OdpowiedzUsuń
  6. Odpowiedzi
    1. O je je jejku <3
      Blogspot robi mnie w uja. Do tej pory zasypywał mailami z okazji każdego komentarza, a teraz siedzi cicho i wychodzi na to że nawet na komentarze nie odpowiem :{
      Niech ktoś mi powie że jakiekolwiek święta to czas odpoczynku: wyśmieję. Do google readera zajrzałam słownie raz, więc wczoraj czekało na mnie do nadrobienia tyle postów, ile dni w roku.
      Ale napisałam :)

      Usuń
  7. Jeżu, roku na wypasie Ci życzę ;*

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. <3
      Jak na razie się spełnia, na pewno jest na spasie, od spasienia :D

      A ja Tobie - owocnego maltretowania trupiej paletki Sleeka ;)

      Usuń
  8. O cholerka! Ostatnio nawet oglądałam "Sposób na teściową", ale myślałam - tak jak zresztą napisałaś, że takie rzeczy tylko w filmach. Sprawa bardzo nieciekawa, ja pewnie ze swoim panikarstwem nawet nie dojechałabym do mieszkania po szczoteczkę, tylko od razu wezwałabym pogotowie.
    Mam nadzieję, że już wszystko ok. Dużo zdrowia w Nowym Roku życzę!

    Pozdrawiam serdecznie.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Miałam drobną powtórkę z rozrywki w Sylwestra, ale że impreza była w moim mieszkaniu szybko zapanowałam nad sytuacją :)
      Kwestia przyzwyczajenia, kiedyś bym pewnie zgubiła gacie ze strachu.

      Usuń

Szablon dla Bloggera stworzony przez Blokotka